W przyszłości pracownicy zakładów opiekuńczych, szpitali i gabinetów lekarskich będą musieli być zaszczepieni przeciwko koronawirusowi. Ten obowiązek szczepień dla niektórych zawodów został uchwalony przez Bundestag. W związku z tym od 15 marca 2022 r. personel pielęgniarski w domach opieki, gabinetach lekarskich i klinikach będzie musiał udokumentować pełne zaszczepienie lub status ozdrowieńca.

Nowy rząd uzasadnia obowiązkowe szczepienia dla pracowników opieki i służby zdrowia jak stanowi ustawa: „ochroną zdrowia publicznego i szczególnie narażonych grup ludzi przed chorobą COVID-19”. W tego rodzaju placówkach i przedsiębiorstwach pracownicy będą musieli być „zaszczepieni lub posiadać status ozdrowieńca, albo przedstawić zaświadczenie lekarskie o przeciwwskazaniach do szczepienia”.

Obowiązek przedstawienia dowodu zaszczepienia dotyczy wszystkich osób pracujących w placówce, które przebywają tam nie tylko przez krótki czas, tj. dłużej niż 15 minut.

Oznacza to, że pracownicy administracji, pracownicy gospodarczy, służby techniczne, a także pracownicy centrali, jeśli pracują w danej placówce, muszą dostarczyć dowód szczepienia.

Szczepienie należy udokumentować do dnia 15 marca 2022 r. W ustawie czytamy dalej, że „nawiązanie nowego stosunku pracy po 16 marca 2022 r. może nastąpić wyłącznie po przedstawieniu odpowiedniego dowodu”. Bez takiego zgłoszenia urząd ds. zdrowia będzie mógł „zabronić pracownikowi wstępu na teren służący działalności wymienionej placówki lub przedsiębiorstwa albo wykonywania pracy w takiej placówce lub przedsiębiorstwie”.

Jeżeli istnieją przeciwwskazania medyczne, które uniemożliwiają szczepienie przeciwko koronawirusowi SARS-CoV-2, muszą one być udokumentowane za pomocą zaświadczenia lekarskiego.

Ważne jest, żeby osoby zaszczepione posiadały pełną ochronę do końca 15 marca  2022 r. W związku z tym od ostatniego wymaganego szczepienia musi upłynąć okres 14  dni. W związku z tym konieczne jest jak najszybsze uzyskanie terminu szczepienia, również ze względu na ograniczone możliwości udzielania szczepień przez placówki wykonujące szczepienia.

Dowodem odporności może być zaświadczenie o szczepieniu lub zaświadczenie o statusie ozdrowieńca zgodnie z wymogami rozporządzenia o wyjątkach od środków ochrony przeciw COVID 19. Dowód może być przedstawiony w formie pisemnej (np. zaświadczenie o szczepieniu) lub cyfrowej.

Zgodnie z rozporządzeniem o wyjątkach od środków ochrony przeciw COVID-19 certyfikat szczepienia jest potwierdzeniem przyjęcia pełnego szczepienia ochronnego przeciwko koronawirusowi SARS-CoV-2. Jeśli przedstawiono cyfrowy certyfikat szczepienia, można go sprawdzić za pomocą aplikacji CovPassCheck Instytutu Roberta Kocha.

Jeżeli nie przedstawiono cyfrowego certyfikatu szczepienia, lecz np. analogowe zaświadczenie o szczepieniu należy również sprawdzić, czy szczepienie ochronne było wykonane szczepionką dopuszczoną do obrotu w Niemczech. Szczepienie musi składać się z liczby dawek szczepionki opublikowanej w Internecie przez Instytut Paula Ehrlicha, wymaganej dla pełnego szczepienia ochronnego, a od podania ostatniej wymaganej dawki szczepionki musi upłynąć, co najmniej 14 dni.
Obecnie kryteria te spełniają następujące szczepionki:
• Comirnaty (BioNTech): wymagane są 2 dawki szczepionki
• Spikevax (Moderna): wymagane są 2 dawki szczepionki
• Vaxzevria (AstraZeneca): wymagane są 2 dawki szczepionki
• Szczepionka przeciwko COVID-19 Janssen (Johnson+Johnson): wymagane są 2 dawki szczepionki
• Jeśli szczepionki firm BioNTech, Moderna lub AstraZeneca są mieszane (schemat szczepienia heterologicznego), wymagane są również dwie dawki szczepionki.

U ozdrowieńca całkowita ochrona jest zapewniona po podaniu jednej dawki szczepionki.

Niniejsza informacja przedstawia stan prawny obowiązujący na dzień 16.12.2021 r. Możliwe jest, że w przyszłości zostaną zatwierdzone kolejne szczepionki. Ponadto w dłuższym okresie za warunek konieczny  do uzyskania statusu pełnego zaszczepienia mogą zostać uznane więcej niż dwie dawki szczepionki.

Zaświadczenie o statusie ozdrowieńca jest dowodem wcześniejszego zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2. To wcześniejsze zakażenie musi być stwierdzone w drodze diagnostyki laboratoryjnej z wykorzystaniem wykrywania kwasów nukleinowych (np. test PCR). Zakażenie musi być rozpoznane co najmniej 28 dni i nie więcej niż 90 dni wcześniej.
Jeżeli przedłożono cyfrowy certyfikat ozdrowieńca, można go sprawdzić za pomocą aplikacji CovPassCheck Instytutu Roberta Kocha.

Nie, nie jest. Zgodnie z najnowszymi wytycznymi (obowiązującymi od 15.01.2022 r.) status ozdrowieńca po przebytej chorobie Covid-19 jest ważny tylko przez 90 dni. Aby móc kontynuować pracę, po upływie 90 dni należy w ciągu miesiąca przedstawić dowód szczepienia.

Aby osoby, które zaszczepiły się pierwszą dawką szczepionki Johnson & Johnson zostały uznane za w pełni zaszczepione, muszą teraz przyjąć drugą dawkę. Wszystkim osobom zaleca się przyjęcie drugiej dawki szczepionki mRNA cztery tygodnie po przyjęciu pierwszej dawki w celu uzupełnienia szczepienia podstawowego.

Każdy, kto przyjął tylko jedną dawkę szczepionki Johnson & Johnson, nie jest już uważany za osobę w pełni zaszczepioną i dlatego ze skutkiem natychmiastowym podlega bardziej rygorystycznym obowiązkom testowania. Ponadto należy niezwłocznie przyjąć drugą dawkę szczepionki, aby do dnia 15.03.2022 r. ponownie uzyskać pełną ochronę poszczepienną. W dalszym ciągu wymagana jest tylko jedna dawka szczepionki jedynie w przypadkach, gdy potwierdzone zakażenie koronawirusem SARS-CoV-2 wystąpiło przed lub po otrzymaniu pierwszej dawki szczepionki. Zmienione wymagania oznaczają również, że tylko trzecie szczepienie będzie uznawane za dawkę przypominającą („Booster”).

Dowód odporności należy przedstawić kierownictwu odpowiedniej instytucji.
Ponadto urząd ds. zdrowia może zażądać przedstawienia odpowiednich dokumentów.

Osoby, które mają być zatrudnione lub wykonywać pracę w placówce lub przedsiębiorstwie objętym ustawą od dnia 16.03.2022 r. i do momentu rozpoczęcia działalności nie przedstawią lub przedstawią tylko niepełny dowód odporności, nie będą mogły zostać zatrudnione lub pracować w tych instytucjach.
W przypadku osób, które w dniu 16.03.2022 r. są już zatrudnione lub pracują w placówce lub przedsiębiorstwie, a nie przedstawiły dowodu odporności kierownictwo obiektu musi powiadomić o tym fakcie urząd zdrowia lub właściwy organ kraju związkowego. Dotyczy to również sytuacji, gdy dowód odporności stracił ważność, a w ciągu miesiąca od jego wygaśnięcia nie przedłożono nowego dowodu.
W tym celu kierownictwo ośrodka musi poinformować urząd ds. zdrowia o imieniu i nazwisku, płci, dacie urodzenia, adresie oraz, jeśli są dostępne, numerze telefonu i adresie e-mail danej osoby.

Urząd ds. zdrowia może wówczas zażądać od tej osoby przedstawienia niezbędnego dowodu. Jeśli nie zostanie on przedstawiony w stosownym terminie, urząd ds. zdrowia może zabronić danej osobie wstępu do placówki objętej ustawowym obowiązkiem lub pracy w niej. Sprzeciw i skarga wobec takiego wydanego przez urząd ds. zdrowia zarządzenia lub zakazu nie mają skutku zawieszającego.

W takim przypadku kierownictwo zakładu lub przedsiębiorstwa musi poinformować organ służby zdrowia lub właściwy organ w danym kraju.
W tym celu kierownictwo ośrodka musi poinformować urząd ds. zdrowia o
imieniu i nazwisku, płci, dacie urodzenia, adresie oraz, jeśli są dostępne, numerze telefonu i adresie e-mail danej osoby.
Urząd ds. zdrowia może zarządzić przeprowadzenie badania lekarskiego w celu ustalenia, czy dana osoba nie może zostać zaszczepiona przeciwko koronawirusowi SARS-CoV-2 z powodu przeciwwskazań medycznych.
Urząd ds. zdrowia może zabronić osobie, która pomimo uprzedniego wezwania urzędu ds. zdrowia nie przedstawi w stosownym terminie dowodu lub nie zastosuje się do nakazu przeprowadzenia badania lekarskiego, wstępu do placówki objętej prawnym obowiązkiem lub pracy w tej placówce.

Od 16 marca oznacza to dla nieszczepionych: po ogłoszeniu zakazu zatrudniania niezaszczepionych pracowników nie będzie wypłacane wynagrodzenie. W rezultacie mogą oni zostać zwolnieni przez pracodawcę na podstawie przepisów prawa lub mogą sami złożyć wypowiedzenie na podstawie braku wynagrodzenia. Może to prowadzić do bezrobocia, które ustawodawca nazwie zapewne „dobrowolnym / z własnej winy”. W poszczególnych przypadkach może zostać nałożona blokada na okres do trzech miesięcy przed pierwszą wypłatą zasiłku dla bezrobotnych.